Stap 8

De Avondacademie

Mijn keuze was gevallen op de richting Decoratieve en Nijverheidskunst. De lessen bestonden uit lijntekenen, perspectieftekenen, decoratief schilderen en modeltekenen. Dat laatste was mijn lievelingsvak en het werd gegeven door de meest fantastische leraar die er was: Otto Dicke. Wat ik van hem heb geleerd is: kijken en je hand gewoon het beeld laten aftasten. En – heel belangrijk -  dat een foute lijn prima is wanneer je die corrigeert met een tweede die beter is. Dan wordt de tekening vaak interessanter om naar te kijken. Maar wat hij ons vooral leerde: plezier hebben in het werk. Dat was het allerbelangrijkste, vond hij, dat straalt van het blad af, en laat zien hoe jij naar de wereld kijkt.

Otto Dicke gaf nooit les zonder een potlood in zijn hand en een eigen tekenbord om tussen de rondjes met commentaar en goede raad door, zelf nog even te kunnen tekenen.

Voor het eerst zat ik in een klas met jongens. Met drie meisjes waren we zelfs ver in de minderheid. Vier avonden in de week van 18:00 tot 22:15 was er les. Vele uren stond ik daar achter het tekenbord voor de lessen in modeltekenen en decoratief schilderen. Bij lijntekenen en perspectief konden we zitten, niet bij boetseren. Het was even wennen, maar dat ging heel snel. Met elkaar aan het werk zijn en zien wat anderen maken is inspirerend.

De sfeer was goed; we kwamen uit heel verschillende milieus. Veel van de jongens hadden al een baan waarvoor de academieopleiding nodig was, waren etaleur bij winkels en warenhuizen of schilder bij de Porseleyne Fles. Voor meisjes was dat soort banen minder toegankelijk. Ik had geluk met een baan die ik na anderhalf jaar vond bij Museum Boymans-van Beuningen.

Een van de jongens was een fan van Boudewijn de Groot, die toen ook nog jong was. die jongen, Jan heette hij geloof ik, zong voortdurend heel dat repertoire, en iedereen deed mee. Er was ook veel humor en vriendschap.

Het was een goede tijd, maar wel zwaar in fysiek opzicht. Wanneer ik na de lessen thuiskwam kon ik pas iets eten. Dat pannetje had dan al heel de avond op de waakvlam van het gasfornuis gestaan en was dus niet meer heel voedzaam. Uiteindelijk moest ik daarom stoppen, want ik werd flink ziek.

Jammer, maar het ging niet anders. Later heb ik die teleurstelling omgezet in het vasthouden en gedisciplineerd studeren voor een onderwijsbevoegdheid in de Spaanse taal. Nog iets later kwam daar nog een doctoraal Zuid-Amerikaanse culturen en letteren bij. Ook die studie was er een vol obstakels, maar zeker een geweldige ervaring. Wereldreizen maken via de literatuur, het maakte heel veel moeilijke momenten goed.