De herinnering aan reizen in het verleden,
aan een landschap dat ik nooit echt heb gezien
en toch wel, maar misschien anders,
want wie zegt dat iedereen hetzelfde waarneemt,
toen of nu of in de toekomst?
Het is een ruwe schets geïnspireerd door een gedicht van Jorge Guillén.
Panorama
El caserío se extiende
Con el reloj de la torre
Para que ni el viento enmiende
Ni la luz del viento borre
La claridad del sistema
Que su panorama extrema :
!Transeuntes diminutos
Ciñen su azar a la traza
Que con sus rectas enlaza
Las calles a los minutos!
Jorge Guillén, Cántico
Panorama
Het gehucht weert eensgezind
Met het uurwerk in de toren
De vooruitgang en de frisse wind
Met het schelle licht dat tornt
Aan het schema van de oude tijd
In het panorama uitgespreid :
Minuscule stervelingen
Leggen hun lot in de geploegde aarde
Waar rechte lijnen leiden naar de
Straten vol herinneringen!
Vertaling: Diny Pijpers